ابلیشن رادیوفرکانسی (RFA) روشی کم تهاجم برای درمان واریس است که با استفاده از داروی بیحسی موضعی و یا آرامبخش ملایم انجام میشود. ازآنجایی که در رادیوفرکانسی هیچ برش بلندی روی پاها ایجاد نمیشود، بیمار به سرعت بهبود مییابد و میتواند پس از مدتی کوتاه در محل کار حاضر شود. عوارض رادیوفرکوئنسی از جراحی کمتر است و بیمار عمل را به خوبی تحمل میکند. به علاوه رادیوفرکانسی ظاهر ناخوشایند ناشی از واریس را نیز برطرف میکند. هرچند رادیوفرکانسی تحت بیحسی موضعی انجام میشود، بااین حال درمان باید در یونیت جراحی انجام شود.ابلیشن رادیوفرکانسی (RFA) روشی کم تهاجم برای درمان واریس است که با استفاده از داروی بیحسی موضعی و یا آرامبخش ملایم انجام میشود. ازآنجایی که در رادیوفرکانسی هیچ برش بلندی روی پاها ایجاد نمیشود، بیمار به سرعت بهبود مییابد و میتواند پس از مدتی کوتاه در محل کار حاضر شود. عوارض رادیوفرکوئنسی از جراحی کمتر است و بیمار عمل را به خوبی تحمل میکند. به علاوه رادیوفرکانسی ظاهر ناخوشایند ناشی از واریس را نیز برطرف میکند. هرچند رادیوفرکانسی تحت بیحسی موضعی انجام میشود، بااین حال درمان باید در یونیت جراحی انجام شود.ابتدا متخصص برش کوچکی را روی سیاهرگ ایجاد میکند، سپس لوله باریکی به نام کاتتر را از راه این برش وارد رگ میکند و انرژی رادیوفرکانسی را در آن برقرار میکند. بیمار میتواند پس از درمان راه برود و دوران بهبود نیز معمولاً کوتاه است.
این درمان معمولاً تحت بیحسی موضعی انجام میشود، یعنی این که بیمار هوشیار است، اما داروی بیحسی موضع مورد نظر را “منجمد” میکند تا بیمار کمترین دردی حس نکند. ابتدا جراح پوست را به صورت موضعی بیحس میکند، سپس برشی کوچک (به طول ۲ میلیمتر) را، معمولاً نزدیک زانو یا ساق پا ایجاد میکند. پس از آن لوله باریکی به نام کاتتر را وارد سیاهرگ بیمار میکند.درمان تحت هدایت سونوگرافی انجام میشود تا متخصص از مناسب بودن محل ورود کاتتر مطمئن شود. متخصص پروب ظریفی را از راه کاتتر وارد سیاهرگ میکند، سپس داروی بیحسی موضعی را در سیاهرگ تزریق میکند. در مرحله بعد جراح کاتتر ظریف را فعال و انرژی رادیوفرکانسی را در آن برقرار میکند تا دیواره سیاهرگ گرم شود. دیواره رگ در اثر این حرارت منقبض میشود و رگ بسته میشود. در نهایت جراح کاتتر را به آهستگی بیرون میکشد و با توجه به تصاویر سونوگرافی از موفقیت درمان مطمئن میشود. زخم کوچک ایجاد شده پانسمان میشود و پا با باند فشاری بسته میشود. این عمل معمولاً ۶۰ ـ ۳۰ دقیقه طول میکشد.بدن در واکنش به آسیب دیدن سیاهرگ، ظرف چند روز آینده تولید التهاب (ورم) میکند و بافت سیاهرگ را جذب میکند. به این ترتیب سیاهرگ برای همیشه بسته میماند.
آر اف واریس درمانی سرپایی است. بیمار تا چند روز مختصری احساس ناراحتی میکند، اما به ندرت پیش میآید که دردی شدید را حس کند. حساسیت برخی بیماران، به ویژه بیماران با استخوانبندی ظریف، بسیار بالا است و دچار ناراحتی بیشتری میشوند.اکثر بیماران میتوانند همان روز عمل به طور عادی راه بروند، روز بعد رانندگی کنند و پس از گذشت دو تا پنج روز و التیام یافتن و جوش خوردن زخمها فعالیتهایی مانند استحمام و دوش گرفتن را به روال معمول انجام دهند. اکثر بیماران، با توجه به بلندی رگ، میتوانند یک تا سه هفته پس از آر اف ورزش کنند و باشگاه بروند. بعید است که دوران بهبود بیشتر از این طول بکشد.
بااین حال باید به خاطر داشته باشید که سیاهرگ از بین رفته است و موضع حدوداً سه تا شش ماه حساس خواهد بود.
احتمال بروز عوارض پس از آر اف بسیار کمتر از زمانی است که اصلاً برای درمان واریس اقدام نشود. به همین دلیل است که جراحان عروق بر سودمندی رادیوفرکانسی در درمان واریس تاکید دارند. بااین حال پس از رادیوفرکانسی نیز مانند هر درمان دیگری احتمال بروز عوارض وجود دارد. در ادامه با عوارض شایع رادیوفرکانسی آشنا میشویم.
تمام بیماران پس از آر اف قدری دچار درد و کبودی میشوند، چرا که آر اف گذشته از هر چیز یک عمل جراحی است. اما از یاد نبرید که درد ناشی از رادیوفرکانسی بسیار کمتر از جراحی بریدن رگ است. جای زخم (اسکار) کوچکی باقی میماند که در مقایسه با روش قدیمی جراحی رگ، ناچیز است و اگر عمل به دست جراحی ماهر انجام شود، جای زخم پس از ۶ ماه تا حد زیادی محو خواهد شد.
احتمال عفونت کردن زخم، ترومبوز وریدهای عمقی یا آمبولی ریه وجود دارد، هرچند احتمال بروز این عوارض بسیار کم است. اگر درمان تحت بیحسی موضعی انجام شود، بیمار به خوبی میتواند حرکت کند و بعید است که عارضه ترومبوز وریدهای عمقی پیش بیاید. چنانچه عمل تحت بیهوشی عمومی یا تزریق آرامبخش انجام شود، احتمال بروز ترومبوز وریدهای عمقی، به دلیل کاهش تحرک بیمار افزایش مییابد؛ در این شرایط غالباً از بیمار خواسته میشود که از نوشیدن مایعات قبل از عمل خودداری کند. بنابرین جراحی درونرگی (اندوونوس) باید فقط با استفاده از بیحسی موضعی انجام شود.
احتمال بیحسی پس از عمل وجود دارد، البته بیحسی معمولاً موقتی است. چنانچه جراحی تحت بیهوشی عمومی و تزریق آرامبخش انجام شود، احتمال بروز مشکل بیشتر است، چون بیمار نمیتواند آسیب دیدن عصب را حین عمل به جراح اطلاع دهد. این مورد نیز دلیل دیگری است که مناسب بودن انجام رادیوفرکانسی تحت بیهوشی عمومی را رد میکند.
اگر رادیوفرکانسی به درستی انجام شود، سیاهرگ برای همیشه تخریب میشود و عارضه عود نمیکند. اما گاهی اوقات خطاهایی تخصصی در تعداد انگشتشماری از جراحیها پیش میآید، سیاهرگ درمان شده در آینده دوباره باز میشود و درمان باید تکرار شود. در موارد بسیار نادر لکهای قهوهای یا لکهای شامل سیاهرگهای بسیار نازک روی موضع درمان مشاهده میشود که غالباً از اشتباه در انتخاب روش درمان نشأت میگیرد. در این حالت رگ بسیار به سطح پوست نزدیک بوده و متخصص باید آن را به روش دیگری درمان میکرده است. اما گاهی اوقات روش درمان مناسب بوده است، و لکه به دلیل لاغری بیش از حد بیمار ایجاد شده است.
بیمار باید توصیههای پزشک را به دقت رعایت کند تا بیشترین فایده را از رادیوفرکانسی واریس ببرد و دچار عوارض نشود. مراقبتهای پس از رادیوفرکانسی واریس به شرح زیر است:
دیگر موارد منع استعمال رادیوفرکوئنسی واریس به شرح زیر است:
هزینه متوسط رادیوفرکانسی واریس هزینه RFA به تعداد رگهای واریسی تحت درمان، شدت عارضه و وجود رگهای واریسی روی یک یا هر دو پا بستگی دارد.